Hastaların estetik taleplerinin giderek artması ve adeziv diş hekimliğindeki gelişmeler amalgamdan daha çok kompozit rsestorasyonların yapılması sunucunu doğurmuştur. Kompozit rezin restorasyonlar, estetik avantajlarının yanı sıra, sağlam diş dokusunu korumak, restore edilen dişi güçlendirmek gibi materyalin adeziv özelliğinin getirdiği avantajlara da sahiptir. Ancak kompozit rezinlerin polimerizasyon sırasında büzülmeleri ve amalgam gibi kondanse edilememeleri ara yüzü içine alan restorasyonlarda uygun proksimal temas ve kontur oluşturmayı güçleştirir. Özellikle derin gingival basamak varlığında materyalin diş dokusu ile adaptasyonunu sağlamak ayrı bir özen gerektirir. İdeal şartların oluşturulamadığı durum periodontal enflamasyon, kemik kaybı ve sekonder çürüklere neden olur. Ayrıca restorasyonlarda yaygın olarak amalgam için tasarlanmış geleneksel matris sistemlerinin kullanımı da proksimal temasla ilgili sorunlar oluşturur. Amalgam sıkıştırılabilir bir materyal olması nedeniyle kaviteye yerleştirilmesi sırasında matris kısmen esnetilip, nispeten daha sıkı bir kontağın oluşturulması sağlanırken, kompozit materyali için böyle bir durum pek mümkün değildir.  Özellikle kompozit materyal için güncel, gelişmiş çevresel ve bölümlü matris sistemlerinin tercih edilmesi ile sıkı ve doğru proksimal temas oluşturmadaki problemler azalmakta ve daha başarılı restorasyonlar yapılmaktadır. Sunumda matris bantları, kamalar, sistemler ve doğru yerde oluşturulan separasyonun önemi vurgulanmış, hem geleneksel hem de güncel çevresel ve bölümlü matris sistemleri hakkında bilgi verilmiş ve klinik uygulamaları anlatılmıştır.